Η αυλή με τα σπασμένα όνειρα (συγγραφέας Βασίλης Κολοβός). Προτείνει ο Αντώνης Μπαλτάς

Η αυλή με τα σπασμένα όνειρα
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ
Μυθιστόρημα
Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Σελίδες 357

Ο Βασίλης Κολοβός γεννήθηκε στο ορεινό χωριό της Φθιώτιδας Πετρωτό κοντά στο Δομοκό το 1946. Από τα δώδεκα χρόνια του εργάστηκε σε βιβλιοπωλείο, κουρείο, ραφτάδικο, μπακάλικο, καφενείο, σε διάφορα εργοστάσια και στις οικοδομές.
Πήγε στο νυχτερινό Γυμνάσιο και στη συνέχεια στη Δραματική σχολή από όπου αποφοίτησε το 1967. Ασκεί το επάγγελμα του ηθοποιού από το 1972. Έπαιξε με πάρα πολλούς θιάσους κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο. Πήρε μέρος σε δέκα κινηματογραφικές ταινίες και δώδεκα τηλεοπτικά σίριαλ.

Παράλληλα με την επαγγελματική του δραστηριότητα, ασχολήθηκε με τα συνδικαλιστικά προβλήματα των ηθοποιών.

Το πρώτο του μυθιστόρημα, «Θυμάσαι, πατέρα;» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το Νοέμβρη του 1995.
Σ’ αυτό το μυθιστόρημα
Χρόνια ανακατατάξεων και ανακατανομών, χρόνια αντιπαροχής, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Μια πόλη χτισμένη με μεράκι και ανθρωπιά. Κι όμως όλα ξεθεμελιώνονται. Η πολιτεία αλλάζει μορφή, παίρνει όψη άσχημου τσιμεντένιου θεριού.
Μια σκιά φόβου πάνω της. Κοινωνικές και οικονομικές ανατροπές, νέα αφεντικά, νέα εργατική δύναμη, μια σκληρή πάλη ανάμεσα στο παλιό και στο καινούριο, που η Ιστορία όρισε μονόπλευρα την έκβασή της.
Άνθρωποι καθημερινοί, βασανισμένοι μόνιμοι ή διαβατάρηδες. Μια τρυφερή ιστορία σε μια λυπημένη ζωή, μια ιστορία τόσο όμορφη, όσο ο ήλιος που φωτίζει ξαφνικά το καταχείμωνο. Σαν την ελπίδα του ανθρώπου, που κατοικεί στα μεγάλα σταυροδρόμια της Ιστορίας, εκεί που οι ζαριές ρίχνονται στο τραπέζι του ουρανού με μπολιασμένα ζάρια.
Γλώσσα καθάρια σαν το ψωμί του μεροκαματιάρη, αισθήματα γνήσια, χαρακτήρες δυνατοί και ανθεκτικοί, σαν το γρανιτένιο πέτρωμα που κρατά αιώνες στην πλάτη του αδιαμαρτύρητα την πολιτεία. Ένα απαλό κλάμα βροχής, που επιμένει να ταράζει τη γαλήνη του χορτάτου, εφησυχασμένου ανθρώπου.