Γεύση πικραμύγδαλου (Συγγραφέας, Μάνος Κοντολέων). Προτείνει η Μαρία Ρούσση

Γεύση πικραμύγδαλου

Μάνος Κοντολέων

εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Όμως άλλο να γνωρίζεις την αρρώστια από έρευνες και άρθρα εφημερίδων, άλλο ακόμα κι αν τη συναντάς στα σπίτια των γειτόνων σου κι άλλο – ναι, πρέπει να το παραδεχτώ πως άλλο είναι όταν ο κίνδυνος μπαίνει μέσα στο δικό σου σπιτικό.

Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς. Αυτό καλά θα κάνεις να μην το ξεχνάς. Κι ακόμα βοηθά τους αισιόδοξους, αυτούς που βλέπουν με κέφι τη ζωή, με οράματα.

Θα έχουμε να της δώσουμε μια συμβουλή. Κάτι περισσότερο: θα την κρατήσουμε στην αγκαλιά μας και θα το νιώσει πως δεν είναι μόνη, πως, ό,τι κι αν πρέπει να γίνει, θα γίνει κάτω από τη δικιά μας σκέπη και φροντίδα.

Σημασία έχει αν αυτό που θες το πιστεύεις κιόλας.

Η Φαίδρα βηματίζει μέσα στην κάμαρά της. Θέλει να κλάψει, μα δεν κλαίει. Θέλει να φωνάξει, μα δε φωνάζει. Θέλει να βρίσει, μα δε βρίζει. Θέλει να κουρνιάσει μέσα στη ζεστασιά του κρεβατιού της, αλλά περιφέρεται μέσα στο σκοτάδι του δωματίου της.
Κατάλαβε! Πονά! Τον μισεί. Τον αγαπά. Θύμωσε.
Φοβάται.
Δεν καταλαβαίνει.
Γιατί;

Πόσο μακρινό παρελθόν μπορεί ξαφνικά να γίνουν δυο μήνες! Πόσο; Μα τόσο όσο πολύ διαρκούνε!

Η αίσθηση του χρόνου μικραίνει όταν σκέφτεσαι πωε όλα από μέλλον γίνονται, κάποια στιγμή, παρελθόν.

Έτσι είναι η ζωή. Τη λένε σκληρή. Ίσως να ‘ ναι. Αλλά από φύση της να πηγαίνει συνέχεια μπροστά.
«Καληνύχτα αγάπη μου» - αλλά δε γίνεται να μη στείλω την ίδια αυτή ευχή και κάπου αλλού.
Όνειρα γλυκά, παιδιά όλου του κόσμου! Αχ, οι μανούλες σας…