Ουρανόπετρα
Γιάννης Καλπούζος
Εκδόσεις Μεταίχμιο
1878-1917 Κύπρος, Αθήνα, Θεσσαλία, Ήπειρος... Ένας άντρας πορεύεται με βάση τη θεωρία του: Όπου πατώ είναι δικός μου δρόμος. Τον έζωσε το άστραμμα του θανάτου. Καπνοί, κασμάδες, φτυάρια, ζεμπίλια, δεμάτια μπαμπάκι και τόνοι χώματος υψώθηκαν ωσάν τεράστιος ανθός της ροδιάς. "Θε μου!" πρόλαβε να πει κι ομοίαζε όπως έπεφτε ν' απλώνει τα χέρια, θαρρείς και καρτερούσε τον Θεό να τον αρπάξει και να τον απιθώσει παράμερα, απείραχτο κι ολόσωστο.
Έμπηξε τα δάχτυλα στον σωλήνα και τράβηξε κάμποσα κιτρινισμένα χαρτιά. Ξέστριψε μια κόλλα και πάσχισε να τη διαβάσει. Ανήμπορος να μετρηθεί με τις αράδες της αναρωτιόταν: Πόσο καιρό να βρίσκονταν κει μέσα; Τι να έγραφαν; Πήρε να της βγάζει ένα ένα τα ρούχα ωσότου έμεινε ολόγυμνη ομπρός του. Θαρρείς κι ο αφρός της θάλασσας ορθώθηκε και σχημάτισε τ' ολόλευκο κορμί της. "Αφροδίτη!" αναφώνησε και... γίνηκε πυροτέχνημα στην αγκάλη της μέχρι τα ξημερώματα. "Έχει δρόμο που ορίζεις την πατημασιά σου και δρόμο όπου σου την ορίζουν άλλοι. Στοχάσου και διάλεξε σε ποιον θέλεις να πατάς". "Όπου πατώ είναι δικός μου δρόμος!" αποκρίθηκε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Γιάννης Καλπούζος αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως κατέχει την ιδιαίτερη μαεστρία ενορχήστρωσης των συγγραφικών υλικών του, δηλαδή του μύθου, της ψυχογραφίας και της ιστορικής λεπτομέρειας, επιτυγχάνοντας όχι απλώς τη δημιουργία ενός θελκτικού αναγνώσματος αλλά ενός αναγνώσματος μέσα από το οποίο ο αναγνώστης, ακόμη κι αν δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων που επιθυμούν να εντρυφούν στα σύμβολα και στους απώτερους στόχους ενός έργου, θα βρει ενδιαφέρον το σμίξιμο της μυθοπλασίας με παραμυθικά στοιχεία και με κορυφαίες στιγμές της κυπριακής ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου