 |
| Ναντίν Γρηγορίου |
Το Ρόδο
της Κυζίκου
Του Σταμάτη Τσαρουχά
«Το Ρόδο της Κυζίκου», είναι γέννημα μιας
νοσταλγικά χαμένης εποχής από την οποία ξεκίνησαν πολλά ιστορικά γεγονότα που
προσδιόρισαν τις τύχες της νεότερης Ελλάδας. Η εποχή παρουσιάζεται μέσα από τη
μορφή μιας άγνωστης ελληνίδας, της
Ευφροσύνης, που γεννήθηκε την ώρα που υλοποιούνταν το όραμα της Μεγάλης
Ιδέας. «Της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών.» Η ζωή της μοιάζει
με παραμύθι που αρχίζει από τότε που αντίκρισε το φως, συνεχίζεται με την
ιστορία των παιδικών της χρόνων στην Αρτάκη της Μικράς Ασίας, τον εκπατρισμό,
και των μετέπειτα δύσκολων χρόνων της επιβίωσης στο καινούργιο τόπο. Χρόνων
νοσταλγίας και ρομαντισμού στην αρχή, κι ανείπωτης πίκρας στη συνέχεια, εξ
αιτίας των τραγικών εξελίξεων που άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην
ευαίσθητη ψυχή της.
Η πλοκή της μυθοπλασίας εξελίσσεται με φόντο
τα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα και συντάραξαν την Ελλάδα από τη
Μικρασιατική Καταστροφή ως τα νεότερα χρόνια, τον πόλεμο του’40, τη γερμανική
κατοχή, τον εμφύλιο, τη χούντα… Τα πρόσωπα και κυρίως η ηρωίδα επηρεάζονται
άμεσα από τα γεγονότα αυτά, γιατί ζουν μέσα σ’ αυτά, βιώνοντας συναισθήματα
χαράς, λύπης και κυρίως πόνου που είναι το βασικό συστατικό αυτού του
εγχειρήματος.
Η ιστορία της Ευφροσύνης, δεν έχει ανάγκη από φανταστικούς ήρωες γιατί είναι
αληθινή. Όπως αληθινός ήταν κι ο λόγος της. «...κανείς
δε νοιαζόταν για μας. Κι όταν διαμαρτύρονταν οι γονείς μας και ζητούσαν κάποια
στοιχειώδη πράγματα, οι υπεύθυνοι τους έβριζαν και τους έλεγαν να γυρίσουν στην
Τουρκία. Ούτε καν συμμερίζονταν τον πόνο των γονιών που έθαβαν τα παιδιά τους.
Τα ουρλιαχτά των μανάδων ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου. Ανατριχιαστικές εικόνες.
Αυτές μοιρολογούσαν κι έκλαιγαν κι όλοι οι άλλοι κοιτούσαμε μη μπορώντας να
κάνουμε τίποτα. Μόνο κοιτούσαμε και κουρνιάζαμε ο ένας κολλητά στον άλλο.
Γινόμασταν ένα κουβάρι, σαν μια ασπίδα για να προφυλαχτούμε από το κοντάρι του
θανάτου που περνούσε δίπλα μας και λόγχιζε όποιον έβρισκε αδύναμο κι
απροστάτευτο. Δε χωρούσε στο μυαλό μου ότι φύγαμε από τα μέρη μας για να
γλιτώσουμε από τους τούρκους και πεθαίναμε εδώ στην αγκαλιά της μητέρας
πατρίδας...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου